In die tijd was het zo dat elke zichzelf respecterende gemeenschap een kerk wilde, want het geestelijk leven speelde toen een veel grotere rol dan in deze moderne tijd. Ook de bestuurders waren onder invloed van de geestelijkheid zich hiervan terdege bewust.
Rond 1342 was het dus zover en werd een begin gemaakt met de bouw van de kerk die 200 jaar in beslag nam, voorwaar een behoorlijk karwei voor onze voorvaderen.

De kerk is een tweeschepige hallenkerk en zij is gewijd aan Sint-Adriaan.
Het zuiderpad en de toren zijn uit de latere 14e eeuw.
De kerk was overigens veel te groot in verhouding tot de bescheiden omvang van het inwonertal, maar er werd rekening gehouden met de groei van de gemeente en een grote toeloop van pelgrims tijdens processies, jaarmarkten en bijzondere feestdagen.
In 1485 waren er in Dreischor 6 priesters voor de bediening van de altaren.
Deze waren gewijd aan Sint-Adriaan, Sint-Jacob, Sint-Antonius, Johannes de Doper, de maagd Maria, de Heilige Geest, Sint-Ursula, Sint-Barbara en Sint-Catharina.
Een altaarsteen, herkenbaar aan 5 kruisjes, ligt nog in het koor.
Binnen in de kerk kon je worden begraven als je er flink geld voor over had en als dat niet zo was dan werd je begraven rond de kerk: het kerkhof.
Na de reformatie veranderde er niet veel. De katholieken werden protestanten en zodoende werd het kerkgebouw een protestantse kerk.
Gedurende de ongeveer 500 jaar voor 1940 ontwikkelde voor Dreischor alles zich heel geleidelijk en er waren weinig echt schokkende veranderingen.
In 1959 is begonnen met een algehele restauratie van het gebouw. De kerk is onder supervisie van de Rijksdienst voor Monumentenzorg in de oorspronkelijke vorm gerestaureerd.
Tijdens de restauratie is aan de zuidgevel gelegen Van Blooiskapel, gesticht door Jan van Bloois, die tijdens de herbedijking ambachtsheer van Dreischor was, in oude luister herstelt. De algehele restauratie is in 1967 gereed gekomen.
In dit gebouw, nu van grote afmetingen, was geen ruimte voor het eigen kerkenwerk. Daarom is aan de noordzijde, tegen de kerk aan, een apart gebouw gezet. In de wintermaanden wordt hierin bij extreme kou gekerkt.

Bronvermelding:
Jaap van Wezel
J.L. Braber, Bezienswaardigheden in de Adriaanskerk, 1984